Futures to instrumenty pochodne (derywatywy), którymi handluje się na rynku OTC (pozagiełdowym). Mówiąc bardziej przystępnym językiem, są to umowy dotyczące, między innymi – fizycznego odbioru danego aktywa w określonym miejscu i czasie wraz z obowiązkiem zapłaty za niego. Stosowane są zarówno do hedgingu i zabezpieczania portfela inwestycyjnego, jak i do czystej spekulacji. Co jeszcze warto wiedzieć o kontraktach futures?
Futures w praktyce
Zgodnie z oficjalną definicją, kontrakt tego typu – oznacza dwustronną umowę kupna/sprzedaży określonego aktywa lub instrumentu bazowego, po określonej cenie w dniu jego zapadnięcia. Kontrakty futures są pochodnym instrumentem standaryzowanym, co oznacza, że można nimi oficjalnie handlować na giełdach i rynkach OTC. W przeciwieństwie do kontraktów forward, są one notowane na rynkach giełdowych, a ich wartość jest codziennie określana. Zdecydowana większość futuresów jest rozliczana gotówkowo.
Z racji tego, że kontrakty terminowe są sprzedawane w domach maklerskich, ryzyko niewypłacalności jednej ze stron jest praktycznie zerowe.
Ideą, która przyświecała powstaniu kontraktów futures, było zabezpieczenie producentów rolniczych przed nagłą fluktuacją cenową produkowanych przez nich towarów. Dzięki temu rolnik jeszcze na długo przed żniwami mógł podpisać z kupcem umowę sprzedaży własnej produkcji po określonej cenie. Niezależnie od wyników zbioru oraz ceny rynkowej w dniu sprzedaży, farmer miał zagwarantowany konkretny przelicznik np. za tonę zboża.
Dla hodowców było to podwójnie korzystne, ponieważ wiedzieli oni, że w ustalonym dniu otrzymają należne im pieniądze, a sam kontrakt mógł posłużyć za zabezpieczenie pożyczki w banku. Druga strona umowy, czyli handlarze produktów rolnych, liczyli na spekulacyjny zarobek. Jeśli w danym roku doszło do klęski żywiołowej i koszt zboża znacznie wzrósł, to zyskiwali oni na różnicy kursu pomiędzy ceną terminową a ceną rynkową.
Futures jako zabezpieczenie aktywów
Zaawansowani inwestorzy giełdowi, wykorzystują kontrakty terminowe jako mechanizm minimalizacji ewentualnych strat, poniesionych w przypadku nagłego odwrócenia się rynku. Kupując akcje na rynku spot (giełdzie), otwierają oni jednocześnie na rynku OTC przeciwną pozycję na te same walory. W podobny sposób zabezpieczają się też firmy, które działają na rynku międzynarodowym i rozliczają się w obcych walutach.
Gwarantuje im to zakup lub sprzedaż pieniądza – po ściśle określonej kwocie, dzięki czemu minimalizują jednocześnie ryzyko walutowe. Jest to szczególnie przydatne w przypadku dużych transakcji, gdzie nawet niewielka zmiana kursu pieniądza – może zrujnować płynność firmy, a nawet doprowadzić do jej całkowitego bankructwa.
