Nie dość, że sytuacji banków nie poprawiają niskie stopy procentowe, to jeszcze na trzy z nich – BNP Paribas, Millenium oraz Santander – została nałożona przez UOKiK łączna kara w wysokości 60 mln zł. Powód? Samoistne ustalanie kursów walut.
Przedmiotem postępowania UOKiK wobec wspomnianych trzech banków było sprawdzenie, na jakich zasadach ustalały one kursy walut do przeliczania rat indeksowanych do euro lub franka szwajcarskiego. Jak się okazało, stosowano niedopuszczalne klauzule w trakcie ich ustalania.
Jak powiedział prezes UOKiK, Tomasz Chróstny, „stosowane przez banki kryteria dotyczące ustalania tzw. spreadu rażąco naruszają interesy konsumentów. Kredytobiorcy nie mają możliwości sprawdzenia, w jaki sposób banki wpływają na kursy walut publikowane w ich tabelach i w efekcie, czy nie naliczają im zbyt wysokich rat kredytu. Banki poprzez zapisy klauzul niedozwolonych zapewniły sobie możliwość subiektywnego ustalania wysokości kursów walutowych, w efekcie czego konsumenci mogli płacić zawyżone raty kredytów. Jest to sytuacja niedopuszczalna. Zasady ustalania zobowiązań finansowych muszą być uczciwe, przejrzyste i weryfikowalne przez konsumentów”.
Jak się okazało Santander Bank Polska oraz BNP Paribas ustalały kurs według średniego kursu walutowego na rynku międzybankowym. Co istotne, nie ma to żadnego odzwierciedlenia w przepisach. Ponadto klienci nie byli w stanie sprawdzić tych kursów, ponieważ znajdowały się one na płatnej – i dostępnej wyłącznie dla instytucji finansowych – stronie Reutersa. Kolejnym niedozwolonym zagraniem ze strony banków było zastrzeżenia prawa do zmiany źródła danych bez podania ich nazwy.
Tym samym UOKiK nałożył kary na trzy banki, które w niedozwolony sposób operowały kursami walut przy kredytach:
- BNP Paribas – 26 625 686 zł
- Bank Millennium – 10 464 213 zł
- Santander Bank Polska – 23 634 055 zł
Podobne postępowania UOKiK wszczął wobec Raiffeisen Bank International AG (Raiffeisen Bank Polska), PKO BP, BPH oraz Pekao SA.
Ważne, że po uprawomocnieniu decyzji, banki będą musiały powiadomić konsumentów, informując, że zakwestionowane postanowienia są niedozwolone i nie są wiążące dla kredytobiorców. To oznacza, że będzie można je traktować jako nieważne. To ułatwi dochodzenie roszczeń konsumentom.
Źródło: UOKiK, antyweb.pl
